Calvary (Γολ­γο­θάς)

 

Σκη­νο­θε­σί­α-σε­νά­ριο: John Michael McDonagh

Παί­ζουν: Brendan Gleeson, Chris O' Dowd, Kelly Reilly 

5 βρα­βεύ­σεις, 2014 -120'

Κά­ποι­ος -που ο θε­α­τής δεν βλέ­πει το πρό­σω­πό του - ε­ξο­μο­λο­γεί­ται στον Κα­θο­λι­κό ι­ε­ρέ­α π. Τζέ­ημς (Brendan Gleeson) ό­τι ό­ταν ή­ταν μι­κρός εί­χε υ­πο­στεί κα­τ' ε­ξα­κο­λού­θη­ση βια­σμό α­πό έ­ναν ι­ε­ρέ­α για πέν­τε χρό­νια και πως τώρα είναι αποφασισμένος να πάρει εκ­δί­κη­ση. «Δεν έ­χει νό­η­μα να σκο­τώ­σω έ­ναν κα­κό ι­ε­ρέ­α, θα σκο­τώ­σω ε­σέ­να ε­πει­δή εί­σαι α­θώ­ος»  λέ­ει και προαναγγέλει πως θα τον δολοφονήσει την επό­με­νη Κυ­ρια­κή, μί­α ε­βδο­μά­δα αργότερα.

Κα­τά την διά­ρκεια της ε­βδο­μά­δας ο ι­ε­ρέ­ας θα προ­σπα­θή­σει να έρ­θει σε ε­πα­φή με τους ε­νο­ρί­τες του χω­ριού. Ο θε­α­τής δι­α­πι­στώ­νει πως ο ι­ε­ρέ­ας εί­ναι όν­τως έ­νας κα­λός άν­θρω­πος που με­τά τον θά­να­το της γυ­ναί­κας του α­φι­ε­ρώ­θη­κε στην εκ­κλη­σί­α με α­γά­πη για τον συ­νάν­θρω­πο. Προ­σι­τός, πρά­ος, α­λη­θι­νός, αν­θρώ­πι­νος, προ­σπα­θεί να προ­σεγ­γί­σει τους πάν­τες με ει­λι­κρί­νεια και ευ­θύ­τη­τα και να βο­η­θή­σει, αλ­λά αν­τι­με­τω­πί­ζε­ται με ει­ρω­νί­α και κυ­νι­σμό. Η μι­κρή κοι­νό­τη­τα φαί­νε­ται να έ­χει χά­σει την πί­στη της στον Θε­ό. Αυ­τή εί­ναι η συ­νέ­πεια της σκλη­ρό­τη­τας που η Κα­θο­λι­κή εκ­κλη­σί­α στην Ιρ­λαν­δί­α -και αλ­λού- ἐ­δει­ξε στο ποί­μνιό της εξ αι­τί­ας τής α­πο­μά­κρυν­σης α­πό το ευ­αγ­γε­λι­κό κή­ρυγ­μα, με­τά το σχί­σμα. 

Ο σπου­δαί­ος πρω­τα­γω­νι­στής Brendan Gleeson λέ­ει: «Εί­ναι προ­φα­νές ό­τι η ται­νί­α εί­ναι το­πο­θε­τη­μέ­νη θε­μα­τι­κά στην Ιρ­λαν­δί­α. Το το­πί­ο και το πε­ρι­ε­χό­με­νο αν­τλούν α­πό ε­κεί. Εί­ναι μια κα­θα­ρά ιρ­λαν­δι­κή ται­νί­α, αλ­λά α­σχο­λεί­ται με οι­κου­με­νι­κά ζη­τή­μα­τα. Πι­στεύ­ω ό­τι έ­χει να κά­νει με θέ­μα­τα που εί­ναι πέ­ρα α­πό την Κα­θο­λι­κή Εκ­κλη­σί­α, α­κό­μη και α­πό ο­ποι­α­δή­πο­τε ε­πί­ση­μη θρη­σκεί­α.» 

Α­κο­λου­θών­τας την πο­ρεί­α στον δι­κό του Γολ­γο­θά, ο ι­ε­ρέ­ας θα προ­σπα­θή­σει την τε­λευ­ταί­α ε­βδο­μά­δα της ζω­ής του να βο­η­θή­σει τους συ­ναν­θρώ­πους του. Την αυ­το­κα­τα­στρο­φι­κή κό­ρη του ­που δεν βρί­σ­κει νό­η­μα στην ζω­ή,  ά­θε­ο για­τρό, τον ι­δι­ο­κτή­τη της παμπ που μι­σεί την Εκ­κλη­σί­α, τον χρεω­κο­πη­μέ­νο χρη­μα­τι­στή που δεν έ­χει κα­νέ­να νό­η­μα ζω­ής, την γυ­ναί­κα που κα­κο­ποι­εί­ται α­πό τον σύν­τρο­φό της και άλ­λους.

Εις τύ­πον Χρι­στού, ο ι­ε­ρέ­ας θα προ­χω­ρή­σει προς την σταύ­ρω­ση α­πο­κα­λύ­πτον­τας στο διά­βα του την α­μαρ­τί­α των αν­θρώ­πων και σπέρ­νον­τας το μή­νυ­μα της συγ­χώ­ρε­σης.

Ο John Michael McDonagh με μαύ­ρο χι­ού­μορ πε­ρι­γρά­φει την κυ­νι­κή ε­παρ­χια­κή κοι­νω­νί­α, την αν­θρώ­πι­νη α­στο­χί­α, την έλ­λει­ψη νο­ή­μα­τος ε­νώ συ­νά­μα κρι­τι­κά­ρει την Κα­θο­λι­κή εκ­κλη­σί­α, μέ­σα α­πό την φόρ­μα μιας κλασ­σι­κής α­στυ­νο­μι­κής α­φή­γη­σης, τύ­που Άγ­κα­θα Κρί­στι, ε­νώ η φω­το­γρα­φί­α του υ­πο­βλη­τι­κού πα­ρα­θα­λάσ­σιου Ιρ­λαν­δέ­ζι­κου το­πί­ο συμ­βάλ­λει στην δη­μι­ουρ­γί­α της δρα­μα­τι­κής α­τμό­σφαι­ρας της ται­νί­ας.

The second chance

 

Βρα­βευ­μέ­νη στο Christian WYSIWYG Film Festival το 2005, η ται­νί­α "The second chance" του σκη­νο­θέ­τη και μου­σι­κού Steve Taylor, μας θυ­μί­ζει με τρό­πο δρα­μα­τι­κά ρε­α­λι­στι­κό τι ση­μαί­νει ι­ε­ρα­τι­κή και ιεραποστολική δι­α­κο­νί­α.

Ο Ethan (Michael W. Smith) και ο Jake (Jeff Obafemi Carr) είναι δύο πάστορες αφοσιωμένοι στην διακονία τους. Προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους. Ο πρώτος, δημοφιλής, εύπορος, γιός πετυχημένου ιερέα, τραγουδάει υπέροχα και παίζει πιάνο στην εκκλησία του που βρίσκεται στην "καλή" πλευρά της πόλης και ετοιμάζεται να παντρευτεί με την καλή του και να εγκατασταθεί στο νέο πολυτελές σπίτι του. Ο δεύτερος, πρώην κατάδικος, δοσμένος στην διακονία της φτωχογειτονιάς που βρίσκεται η παλιά εκκλησία του, ζει ανάμεσα σε ναρκομανείς και μέλη συμμοριών και πασχίζει να τους βοηθήσει να βγούν από το σκοτάδι.

Οι δύο αταίριαστοι χαρακτήρες θα αναγκαστούν να συνεργαστούν και τότε ο Ethan θα καταλάβει πως η διακονία ενός πάστορα δεν είναι βόλεμα και δημοσιότητα, αλλά συσταύρωση με τον πόνο του άλλου, αγωνία και έκθεση στους πειρασμούς. Ο ατσαλάκωτος "Γκούτσι", όπως τον φωνάζει ο μαύρος πάστορας λόγω των ακριβών παπουτσιών του, θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπει στην ζωή και θα βρεθεί στην δύσκολη θέση να συγκρουστεί με τα συμφέροντα των πλούσιων επιτρόπων της ενορίας του, ακόμα και με τον πατέρα του.

Ας μην βιαστούν οι πιο...θερμόαιμοι να πουν πως αυτοί είναι προτεστάντες και δεν μας αφορούν τα προβλήματά τους γιατί είναι πλανεμένοι. Η ταινία, χωρίς διάθεση κηρυγματική, παρουσιάζει με ωμό ρεαλιστικό τρόπο την ζοφερή πραγματικότητα του κόσμου τούτου. Παρά τις πολιτισμικές διαφορές Αμερικής και Ελλάδας, η αμαρτία ίδια είναι παντού και η Ορθοδοξία μας φαίνεται ακριβώς στην στάση ζωής που μας οδηγεί η μετάνοιά μας. Παρά το διαφορετικό ντύσιμο, οι δύο ιερείς μάς θυμίζουν πολλούς από μας, κληρικούς και λαϊκούς και μας επισημαίνει την σκληρή μα σωστική αλήθεια. Διακονία σημαίνει να θυσιάζεσαι για τους άλλους κι όχι να κλείνεσαι αυτάρεσκα στα χαρίσματα που Άλλος σου έδωσε. Οι άνθρωποι υποφέρουν και έχουν ανάγκη από μαρτυρία Αλήθειας και από συμπόνοια κι όχι ξύλινα λόγια.

Μια καλή ταινία που αξίζει να δούμε.