Συνήθως, η μεταφορά ενός βιβλίου στην μεγάλη οθόνη καταλήγει στην μετριότητα, ή στην αποτυχία, εκτός αν διασκευαστεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Αντίθετα, τα θεατρικά έργα τροφοδότησαν τον κινηματογράφο από τις απαρχές του, δίνοντας μεγάλες επιτυχίες, ως συνέχεια της αντίστοιχης θεατρικής. Το σενάριο είναι μια δύσκολη υπόθεση, κι έτσι ένα έτοιμο κείμενο με δοκιμασμένους διαλόγους, ιδίως αν έχει συγκινήσει το κοινό, είναι μια μεγάλη πρόκληση για την 7η τέχνη. Η συγγένεια των δύο τεχνών καθιστά τις μεταφορές εύκολη υπόθεση, όταν τις αναναλάβουν μεγάλοι σκηνοθέτες. Σε όλα τα είδη θεάτρου έχουμε μεταφορές, ειδικά στην κωμωδία, για να θυμηθούμε τον παλιό καλό Ελληνικό κινηματογράφο, όπου είχε γίνει σχεδόν κανόνας, κάθε πετυχημένο θεατρικό έργο να γίνεται ταινία. (Σακελλάριος, Ψαθάς, Τζαβέλλας, Γιαννακόπουλος κ.α.).
Στο Χόλλυγουντ, μεγάλοι σκηνοθέτες όπως ο Billy Wilder, o Alfred Hitchcock, Sidney Lumet, ο Ηλίας Καζάν και πολλοί άλλοι, διασκεύασαν θεατρικές επιτυχίες. Εξ άλλου, σχεδόν τα περισσότερα έργα κλασσικού ρεπερτορίου - όπως για παράδειγμα του Σαίξπηρ - διασκευάστηκαν πολλές φορές.
Το θεατρικό έργο Rabbit hole, του David Lindsay- Abaire, πρωτοπαρουσιάστηκε το 2005 και το 2006 ανέβηκε στο Broadway. Από τότε έχει παρουσιαστεί με επιτυχία σε διάφορες πόλεις των Η.Π.Α. και τώρα αρχίζει να μεταφέρεται σε άλλες χώρες. Το 2006, το έργο πήρε βραβείο Pulitzer και η πρωταγωνίστρια Cynthia Nixon απέσπασε το θεατρικό βραβείο Tony.
Το επιτυχημένο θεατρικό έργο τράβηξε την προσοχή της Nicole Kidman η οποία λέει, πως όταν διάβασε για πρώτη φορά το «Rabbit hole», δεν μπορούσε να συγκρατήσει τους λυγμούς της. «Το θέμα του με “έπιασε” σε τέτοιο βαθμό που για πρώτη φορά έπειτα από πολύ καιρό ένιωσα πραγματικά τρωτή. Γιατί ως μάνα μπορώ πολύ καλά να φανταστώ τι σημαίνει να χάνει κάποιος το παιδί του. Γι΄ αυτό και όταν αποφάσισα να κάνω το θεατρικό ταινία, κρατώντας για μένα τον ρόλο μιας μάνας που χάνει το παιδί της, πολύς κόσμος απόρησε και μου είπε ότι κάνω κακό στον εαυτό μου ».
Η Kidman αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την παραγωγή. Επέλεξε τον σκηνοθέτη John Cameron Mitcell να σκηνοθετήσει και ζήτησε από τον ίδιο τον θεατρικό συγγραφέα να διασκευάσει σε σενάριο το έργο του, με αποτέλεσμα να έχουμε μια εξαιρετική ταινία. Οι θαυμάσιοι διάλογοι μεταφέρθηκαν σε πολλούς διαφορετικούς χώρους και η δυναμική στατικότητα του θεάτρου συνάντησε την μαγεία του κινηματογράφου. 
Το έργο περιγράφει την οδύνη δυο γονιών από τον χαμό του τετράχρονου παιδιού τους. Ο Howie (Aaron Eckhart ) και η Becca (Nicole Kidman) δυο μορφωμένοι και καλλιεργημένοι μεσοαστοί προσπαθούν να μαζέψουν τα συντρίμια τους, ζώντας στην σιωπή και παρακολουθώντας μια ομάδα ψυχοθεραπείας για γονείς που έχασαν τα παιδιά τους. Απομακρυσμένοι ο ένας από τον άλλον, πασχίζουν με διαφορετικό τρόπο να μείνουν όρθιοι. Ο σύζυγος ζητά από την γυναίκα του να προχωρήσει η ζωή, μα κάθε βράδυ παρακολουθεί βίντεο με το παιδί. Η σύζυγος είναι καθηλωμένη από τον χαμό, μα κάθε μέρα προσπαθεί να απαλλαγεί από τα αντικείμενα που θυμίζουν τον γιο τους. Μια σειρά από άλλα πρόσωπα, κυρίως τον υπεύθυνο του τροχαίου, θα αποτελέσουν τους καταλύτες για να εξελιχθεί το δράμα.
Μια πολύ ανθρώπινη ταινία που κάνει τον θεατή να πηγαίνει να την δει με βαρειά καρδιά και να φεύγει ανάλαφρος! Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών έχει βυθιστεί κυριολεκτικά στους ρόλους και οι καθηλωτικοί διάλογοι κάνουν τον θεατή να συμπάσχει μαζί τους. Θέματα όπως η παρηγοριά της θρησκείας και των συνανθρώπων στον θάντο και κυρίως η συγχώρεση, διατρέχουν όλο το έργο.
Η ταινία έχει προταθεί για Χρυσή Σφαίρα και θα πάει σίγουρα και στα Οσκαρ. Δέιτε την! (Διάρκεια 91΄)
